شایـــَـد
تــــو…
سکـوتِ مــیـانِ کـلامـم بـاشـی!
دیـده نمیــشـوی
اَما مـــَن تـو را اِحســاس مـی کنم!
شایـــد
تــــو ….
هَیـاهـوی قلبـــم بـاشـی!
شنیـده نمیشـوی
اَمـا مـَن تـو را نفَــس مـی کشـم!
سِـکـه ی زنـدگـیـَم
شـیــر نـَدارد
اَمـا
هـمـیـن خَـطـی
کـه مـَرا بـه تــو وَصــل
نـگـه مـی دارد را
دوســت دارَم …
وَ تـِکـراری تَـریـن حُضـورِ روزِگـــارِ مَنــی
وَ مــَـن عَجیـــب
بـــِـه آغــوشِ تــو
اَز آن ســوی فـ ــاصِلـ ـــ ـه هـــا
خــو گـِـرِِفتـِـه اَم...
خوابـــَـم را درست تَنظیــم کَرده اَم
روی بــی تفاوتــی های تـــــو
تــو روزنــامه اَت را میخوانــی
مَن در خوابـَـم با دیگـری تـانـگو مـی رَقصـم
اَز خواب کــه بیدار شــَوم بــی حسابیــم
یک – یک بـــه نفع روزمَرگــی...!
سـُـرخ میشـوی
وقتـی میشنـوی دوستــت دارم!
زرد میشـوم
وقتـی میشنـوم دوستـش داری!
چهارشنبـــه سـوری راه اَنـداختــه ایــم!
سـرخیـه تــو اَز مـَن
زردیــه مـن اَز تـو
همیشــه مـن میسوزم و
همیشــه تــو میپــری...!
امروز با همه ی دنیا قهرم
اما تو صدایم کن!
بر می گردم...!
.
سادگی کودکانه ام را می بینی؟!
