مـن هنـوز هـَم اینجـا
دِلـم آنـجـاییسـت کـه تـو هستـی
دلتنـگ کـه مـی شـوی
فـال مـی گیـری
چشــمانت را مـی بنـدی
مـی گـویـی :
مـی شـود بگــویـی
او دلــش تَنـگ هَسـت یـا نـَه ؟
وَ حـافظ هـَم که اِنـگـار
دلـش بـه حـالِ بـی قـراریـت سـوختـه اسـت
مـی گـویـد :
یـوسـفِ گمگشـتـه بـاز آیـد بـه کنـعان غـَم مخـور
وَ هـمـانجـاست کـه مـی بـاری
وَ در دل مـی گـویـی
یوسـفِ مـَن اَصـلا گـم نشـده حافـظ جـان
یوسـفِ مـن جایـی حـوالـیِ همیـن نـزدیکـی هـا
مـَرا گـم کـرده
دلتنـگ کـه مـی شـوی
مـی فهمــی
همـه ی ِ ایـن روزهـا کـه بـا خـودت گفتـی
یـادم تـو را فــَرامـوش
بیــشتـر معنـیش بـرایــت ایـن بـوده
یــادَم خـودم را فرامــوش
یـادَم اِحساســم را فرامــوش
یــادَم دلــم را فــرامـوش
بــی آنکـه بـدانی ایـن ها فرامــوش نِمـی شـونـد
ســاکت مـی شـونـد
آرام مـی گیـرنـد
آتـَش مـی زننـد...!
پ.ن: دلـم میخـواد یـه جـایـی
اون ورِ دنیـا خـودم و جـا بـذارم...!
